Westerplatte.pl - Wojskowa Składnica Transportowa

D�browski Franciszek

1904-1962

kapitan

Urodzony 17 kwietnia 1904 r. w Budapeszcie. Syn Romualda (porucznika armii Austro-W�gier) i matki El�biety z Brulik�w. W wieku sze�ciu lat rozpocz�� nauk� w szkole ludowej w Budapeszcie, a nast�pnie w Wiedniu. W latach pierwszej wojny �wiatowej uko�czy� austriack� szko�� realn� stopnia gimnazjalnego w Ems.

W 1918 r. przyby� z rodzicami do Krakowa i rozpocz�� nauk� w krakowskim Korpusie Kadet�w nr l w �obzowie. Po uko�czeniu korpusu i zdaniu matury w 1921 r. wst�pi� do Szko�y Podchor��ych w Warszawie. Po jej uko�czeniu (1923) uzyska� stopie� podporucznika i zosta� dow�dc� plutonu w 3. Pu�ku Strzelc�w Podhala�skich w Bielsku-Bia�ej. W trakcie pe�nienia s�u�by w tym�e pu�ku, uko�czy� Szko�� Strzelania Artyleryjskiego w toru�skim Centrum Wyszkolenia Artylerii, awansowa� do stopnia porucznika i zosta� dow�dc� kompanii. Od 1930 r. by� wyk�adowc�-instruktorem broni i terenoznawstwa w kompanii ci�kich karabin�w maszynowych baonu szkol�cego podchor��ych rezerwy w Biedrujsku. Kolejn� jednostk� by� 29. Pu�k Piechoty w Kaliszu, w kt�rym pocz�tkowo dowodzi� plutonem szkolnym, a nast�pnie kompania 29. Pu�ku Strzelc�w Kaniowskich.

W grudniu 1937 r. skierowany na Westerplatte obj�� stanowisko dow�dcy oddzia�u wartowniczego i zast�pcy komendanta Wojskowej Sk�adnicy Tranzytowej. Jego zadaniem by�o szkolenie �o�nierzy w zakresie obrony obiekt�w WST na zamkni�tym terenie Westerplatte. Ka�dego dnia przeprowadza� odprawy z dow�dcami wart oraz zaznajamia� patrole i ronty oficerskie z obiektami i rejonami obserwacji i pods�uchu. W czasie walk by� w koszarach, tam bowiem skupi�o si� i kierowa�o obron� dow�dztwo. By� rzecznikiem kontynuowania oporu, mimo pogarszaj�cych si� z ka�d� godzin� warunk�w obrony. Dochodzi�o do dramatycznych spi�� z komendantem Sucharskim. poniewa� by� przeciwny poddaniu plac�wki i opowiada� si� za dalsz� nieprzejednan� walk�. Po podj�ciu przez mjra Sucharskiego trudnej decyzji o poddaniu, po przekazaniu Niemcom poszczeg�lnych punkt�w oporu przez kadr� dow�dcz� Sk�adnicy (por. Paj�ka ci�ko rannego zabrano do szpitala) ulokowani zostali w dw�ch pokojach na najwy�szym pi�trze nie istniej�cego ju� dzi� Hotelu Centralnego vis-a-vis dworca gda�skiego. Stamt�d trafi� do niemieckiego obozu �wiczebnego w Klein Dexen na terenie Prus Wschodnich. Ca�� okupacj� prze�y� w dw�ch oflagach XVIII A w Lienz na terenie Austrii i II C w Woldenbergu (Dobiegniewo). Kres niewoli sko�czy� si�, gdy po przymusowej pieszej ewakuacji obozu w Woldenbergu w styczniu 1945 r. w miejscowo�ci Detz ich kolumn� odbi�a czo��wka wojsk radzieckich.

Po wojnie 30 lipca 1945 r. zosta� powo�any do wojskowej s�u�by zawodowej i skierowany do I Samodzielnego Morskiego Batalionu Zapasowego w Gda�sku-Nowym Porcie na dow�dc� plutonu oficerskiego. 10 sierpnia 1945 r zweryfikowany do stopnia majora (kmdr ppor.) w korpusie oficer�w piechoty WP. 31 sierpnia

1945 r. w wyniku przeformowania batalionu w szkolny pu�k Marynarki Wojennej zosta� szefem sztabu pu�ku. Dow�dca kmdr Karol Kope� w charakterystyce s�u�bowej wysoko oceni� swego podkomendnego: "...Bardzo dobrze wyszkolony oficer piechoty, inteligentny, wykszta�cony w pracy pilny i sumienny. Cz�onek Za�ogi Westerplatte, za dzielno�� odznaczony Krzy�em VM. �yciowo wyrobiony. Nadaje si� do pracy w linii i sztabie". Na pocz�tku 1946 r. zosta� dow�dc� kadry Marynarki Wojennej w o�rodku szkol�cym marynarzy poborowych. W czasie akcji politycznej obejmuj�cej ca�y kraj w zwi�zku z referendum 30 czerwca 1946 r. i wyborami do sejmu 19 stycznia 1947 r. sformowano tzw. grupy ochronno-propagandowe. Komendantem o�rodka wyszkolenia tych grup mianowano kmdr ppor. D�browskiego, 1 stycznia 1947 r. awansowany zosta� do stopnia pe�nego komandora. Opr�cz szkolenia na miejscu, dokonywa� r�wnie� inspekcji powiatowych. W dow�d uznania i zaanga�owania w akcji wyborczej otrzyma� Z�oty Krzy� Zas�ugi.

Nie zpomnia� te� o Westerplatte. By� inicjatorem budowy nagrobka poleg�ych na Westerplatte, kt�ry ods�oni�to latem 1946 r. W ocenie dzia�alno�ci kmdr por. D�browskiego za rok 1948 wypowiedzieli si� dow�dca Marynarki Wojennej kontradmira� W�odzimierz Steyer i jego zast�pca do spraw polityczno-wychowawczych kmdr J�zef Urbanowicz, stwierdzaj�c, i�: "Opiniowany jest oficerem obowi�zkowym, zdyscyplinowanym, odpowiedzialnym, wykazuje du�� spr�ysto�� w zakresie naboru m�odych marynarzy i w szkoleniu poborowych. Jest jednym z pierwszych przedwojennych oficer�w, kt�ry bez �adnego oci�gania si� stan�� po stronie obecnej rzeczywisto�ci".

W marcu 1947 r. zosta� przeniesiony do Ustki. Od 1947 r. by� cz�onkiem Polskiej Partii Robotniczej. W ostatnich miesi�cach 1949 r. zapad� na obustronn� chorob� p�uc. W pierwszych dniach stycznia 1950 r. rozpocz�� wielomiesi�czne leczenie w sanatorium wojskowym w Otwocku. W wyniku d�ugotrwa�ej choroby wiosn� 1950 r. komisja lekarska stwierdzi�a uszkodzenie zdrowia powoduj�ce czasow� utrat� zdolno�ci do pracy zarobkowej. Zgodnie z orzeczeniem lekarskim zosta� przeniesiony w stan spoczynku. Z Ustki, z �on� i c�rk� przeni�s� si� do Krakowa. Zamieszkali w dwupokojowym mieszkaniu bez kuchni i �azienki. W drugiej po�owie 1951 r. przez sze�� miesi�cy przebywa� na kolejnej kuracji sanatoryjnej w Wodzis�awiu �l�skim. We wrze�niu 1951 r. rozpocz�� prac� jako kasjer w krakowskim Klubie Mi�dzynarodowej Ksi��ki i Prasy. Usi�owa� te� za marne grosze t�umaczy� opowiadania z j�zyka w�gierskiego dla "Gazety Krakowskiej" i "Dziennika Polskiego". W 1953 r. znowu reperowa� w�t�e zdrowie w sanatorium. Po powrocie do domu, nie maj�c szans na uzyskanie jakiejkolwiek pracy, zacz�� cha�upniczo szy� domowe papcie. Troch� te� pomaga� �onie w sprzeda�y prasy w kiosku z gazetami. W czasach stalinowskich choroba i zwi�zane z ni� leczenie sanatoryjne uchroni�y go od prze�ladowa� i represji, jakie sta�y si� udzia�em wielu oficer�w wywodz�cych si� z przedwojennej kadry. Nadszed� 1956 r., a z nim odwil� polityczna w kraju. Po latach zapomnienia i upokorze� zosta� dostrze�ony. W formie rehabilitacji otrzyma� jednorazowo kwot� 15 tysi�cy z�otych. Zamieszka� z rodzin� w innym, wi�kszym i s�onecznym mieszkaniu. Podj�� prac� w Nowohuckim Przedsi�biorstwie Transportowym Budownictwa. W marcu i wrze�niu 1957 r. dwukrotnie spotka� si� z podkomendnymi z Westerplatte. Z okazji 21. rocznicy wybuchu drugiej wojny �wiatowej przyby� na Zjazd Obro�c�w Wybrze�a do Gda�ska.

Wiosn� 1962 r. przewieziony do szpitala zmar� 24 kwietnia w wieku 58 lat. Pochowany w Alei Zas�u�onych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1981 r. z inicjatywy pracownik�w "Transbudu" zosta� ods�oni�ty obelisk ku jego czci w obecno�ci c�rki El�biety D�browskiej-Kulmala i przybranego syna - Aleksandra Cichowicza. Szko�y podstawowe w Ustce i Gda�sku-Nowym Porcie oraz szczep harcerski z Zespo�u Szk� Chemicznych w Krakowie nosz� Jego Imi�.

Przedwojenne odznaczenia: Medal Pami�tkowy za Wojn� 1918--1921. Medal Pami�tkowy 10-lecia Odzyskania Niepodleg�o�ci: powojenne - Srebrny Krzy� Orderu VM (1945), Z�oty Krzy� Zas�ugi (1947), Medal za Odr�, Nys� i Ba�tyk, Odznaka Grunwaldzka (1946), Medal za Wolno�� i Zwyci�stwo.