Westerplatte.pl - Wojskowa Składnica Transportowa

S³aby Mieczys³aw

1905-1948

kapitan

Urodzony 9 grudnia 1905 r. w Przemy¶lu. Ojciec Józef by³ pracownikiem kolejowym, a matka Agnieszka z domu Rebizant prowadzi³a gospodarstwo domowe. W rodzinie by³o czworo dzieci. Wilhelm ukoñczy³ studia wy¿sze i uczy³ w gimnazjum w Toruniu, a nastêpnie we Lwowie. Waleria zosta³a nauczycielk±, Franciszek by³ zawodowym podoficerem Wojska Polskiego. Mieczys³aw po ukoñczeniu szko³y powszechnej kontynuowa³ edukacjê w II Gimnazjum im. Kazimierza Morawskiego w Przemys³u. Po otrzymaniu ¶wiadectwa dojrza³o¶ci w 1925 r. rozpocz±³ studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Dyplom lekarza otrzyma³ 31 pa¼dziernika 1933 r. Jako pocz±tkuj±cy adept sztuki lekarskiej najpierw odbywa³ obowi±zuj±cy sta¿ roczny w Szpitalu Powszechnym w Przemy¶lu, a nastêpnie, jako oficer rezerwy - roczny sta¿ w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. W 1935 r. zosta³ powo³any do wojska na stanowisko m³odszego lekarza 38. Pu³ku Piechoty w Przemy¶lu, a w rok pó¼niej otrzyma³ przeniesienie do 5. Pu³ku Piechoty Strzelców Konnych w Dêbicy, gdzie otrzyma³ awans do stopnia kapitana.

W czerwcu 1939 r. zosta³ odkomenderowany do II Batalionu Morskiego w Gdyni-Red³owie, sk±d 4 sierpnia 1939 r. przyby³ na Westerplatte. Mianowany szefem garnizonowej s³u¿by zdrowia, przyst±pi³ do szkolenia i organizowania s³u¿by sanitarnej, zak³adaj±c prowizoryczn± izbê szpitaln±. W toku codziennych zajêæ ¿o³nierskich zapozna³ siê z terenem pó³wyspu, systemem obrony i alarmowania, uczestniczy³ w æwiczeniach. W czasie obrony Westerplatte udziela³ pomocy rannym. Po kapitulacji wraz z innymi oficerami zosta³ ulokowany w Hotelu Centralnym, obok dworca kolejowego w Gdañsku. Po przes³uchaniach, 10 wrze¶nia przewieziony samochodem jednostki pancernej do obozu jenieckiego Stalag I A, w miejscowo¶ci Klein Dexen, pod Królewcem. Nie zaprzesta³ swej dzia³alno¶ci lekarskiej i humanitarnej. Bêd±c cz³onkiem obozowej komisji lekarskiej, ratowa³ ¿ycie wielu polskim ¿o³nierzom - jeñcom oraz cywilom wywiezionym na roboty. Wielu z nich zawdziêcza kpt. S³abemu wolno¶æ, gdy¿ dziêki niemu uda³o im siê wydostaæ z niewoli i wróciæ do rodzin. W obozie jenieckim zachorowa³ powa¿nie na chorobê wrzodow± ¿o³±dka. Pocz±tkowo leczy³ siê sam, a pó¼niej zosta³ odes³any do szpitala w Królewcu. W niewoli przebywa³ do zakoñczenia wojny.

Pod koniec maj± 1945 r. powróci³ do rodzinnego Przemy¶la. W pa¼dzierniku zg³osi³ siê do s³u¿by czynnej w Ludowym Wojsku Polskim, a w miesi±c pó¼niej otrzyma³ nominacjê na starszego lekarza VIII Oddzia³u Wojsk Ochrony Pogranicza w Przemy¶lu. W lecie 1946 r. mianowany szefem s³u¿by zdrowia w tej jednostce i awansowany do rangi majora. Dodatkowo pracowa³ spo³ecznie w cywilnej s³u¿bie zdrowia: w Ubezpieczalni, w Szpitalu Miejskim, a tak¿e w szkolnictwie, l listopada 1947 r. zosta³ podstêpnie aresztowany pod zarzutem rzekomego naruszenia tajemnicy wojskowej i osadzony w areszcie ¶ledczym, mieszcz±cym siê w dawnej willi Frenkla przy ulicy Dworskiego. Rozpoczêty siê brutalne i wyczerpuj±ce przes³uchania. Po kilku tygodniach potajemnie wywieziony do Krakowa. Przed godzin± odjazdu poci±gu przemyski dworzec zamkniêto dla osób cywilnych. Pod siln± eskort±, ubrany w zakapturzon± szczelnie pelerynê, z pozostawionymi na oczy jedynie otworami zosta³ wprowadzony do specjalnie wydzielonego wagonu. Po dwóch tygodniach siostra otrzyma³a anonimow± wiadomo¶æ: "Dr S³aby jest w Krakowie, przy ul. Lubicz. Informacja". Kiedy uda³a siê pod wskazany adres, o¶wiadczono jej: "Takiego tu nie ma".

W areszcie ¶ledczym przebywa³ przez kilka miesiêcy. Trudne warunki oraz ciê¿kie przej¶cia podczas przes³uchañ spowodowa³y zaostrzenie zadawnionej choroby wrzodowej ¿o³±dka. Kilka dni przed ¶mierci± w stanie skrajnego wyczerpania przewieziono go do Szpitala Wojskowego. Nie pomog³y transfuzje krwi, nast±pi³ wewnêtrzny krwotok, po którym 15 marca 1948 r. nast±pi³a ¶mieræ. Zmar³ przed zakoñczeniem ¶ledztwa. Ordynator oddzia³u wewnêtrznego w rozmowie z siostr± Waleri± stwierdzi³: "W chwili przyjêcia do szpitala brat pani by³ tak wykrwawiony i sponiewierany, ¿e ju¿ nic mu pomóc nie by³em w stanie". Przez okres dwóch tygodni ¶mieræ jego by³a skrzêtnie ukrywana. Pochowany zosta³ w bezimiennej mogile na Cmentarzu Wojskowym w Krakowie, przy ulicy Prandoty. Grób uda³o siê zidentyfikowaæ tylko dziêki temu, ¿e jedna z pielêgniarek umie¶ci³a na mogile w³asnorêcznie wykonany drewniany krzy¿yk z wypalonym jego imieniem, nazwiskiem i dat± ¶mierci.

1 wrze¶nia 1988 r. 46. westerplatczyków przyby³ych do Gdañska na rocznicowe spotkanie wystosowa³o apel opublikowany na tamach prasy: "Pragniemy uczciæ pamiêæ naszego lekarza poprzez gor±c± pro¶bê kierowan± do m³odzie¿y szkolnej, by chocia¿ jedna ze szkó³ Wybrze¿a przyjêta na swego Patrona Cz³owieka, dziêki któremu niejeden z nas dzisiaj jeszcze ¿yje...".

9 grudnia 1989 r. w Zespole Szkó³ Medycznych w Gdañsku z udzia³em licznej grupy westerplatczyków odby³a siê uroczysto¶æ zwi±zana z nadaniem Szkole im. mjra Mieczys³awa S³abego.

Odznaczenia: po¶miertnie - Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1990).