Horbacz Boles³aw
1912-1984
strzelec
Urodzony 30 marca 1912 r. w Iwiu, powiat Lida, województwo nowogródzkie. Syn rolników Alfonsa i Katarzyny. Rodzice posiadali du¿e gospodarstwo rolne. Mia³ tylko jedn± m³odsz± siostrê El¿bietê, która zmar³a w wieku dwunastu lat.
S³u¿bê wojskow± odbywa³ w latach 1938--1939 w 77. Pu³ku Piechoty w Lidzie. Na Westerplatte przyby³ 7 sierpnia 1939 r. Bra³ udzia³ w obronie. Po kapitulacji trafi³ do Stalagu I A (nr jeñca 2479). Uciek³ z niewoli w 1941 r. Zosta³ z³apany przez Rosjan i osadzony w wiêzieniu w Baranowiczach w celi, gdzie woda siêga³a kolan. 22 czerwca 1941 r. po wkroczeniu Niemców uciek³ do lasu. Zg³osi³ siê w 1943 r. do Armii Polskiej. Koniec wojny zasta³ go w szpitalu wojskowym w ¯arach. Po wyleczeniu osiad³ na Ziemiach Odzyskanych w Lubaniu ¦l±skim. Jako wojskowy osadnik otrzyma³ w pobli¿u Lubania dom z zabudowaniami gospodarczymi w Zarêbie. W tym¿e domu prowadzi³ poniemieck± restauracjê. W maju 1946 r. w ramach repatriacji przyjecha³a z lwia rodzina: ¿ona z dwoma synami i córk±. Rozpocz±³ pracê w Zarêbiañskich Kamienio³omach Drogowych jako zaopatrzeniowiec, a nastêpnie magazynier materia³ów wybuchowych. Jako rezerwista wielokrotnie powo³ywany na szkolenia wojskowe awansowa³ do stopnia kpt. rezerwy. By³ cz³onkiem PZPR. Przeszed³ dwa wylewy do mózgu. Drugi okaza³ siê ¶miertelny.
Zmar³ 8 kwietnia 1984 r. Pochowany na cmentarzu w Zarêbie. Odznaczenia: Odznaka Grunwaldzka (1947), Medal za Warszawê 1939-1945 (1947), Medal za Odrê, Nysê i Ba³tyk (1947), Medal "Za udzia³ w walkach o Berlin" (1959), Krzy¿ Walecznych (1970), Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975), po¶miertnie -Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1990).