Kowalczyk Andrzej
1914-1939, poleg³ 1 wrze¶nia 1939 r.
strzelec
Urodzony 27 listopada 1914 r. w Kietlinie na kresach wschodnich. Syn Antoniego i Wiktorii.
"...Zauwa¿y³em, ¿e w drewutni, obok budynku Schupo, Niemcy otworzyli z broni maszynowej ogieñ w kierunku wartowni nr l. [...] Wyda³em Kowalczykowi i Ussowi rozkaz zniszczenia drewutni granatami rêcznymi. Podczo³gali siê do resztek muru z przygotowanymi wi±zkami granatów i gdy K. podniós³ siê i rzuci³ granaty do ¶rodka drewutni, nagle odskoczy³ do ty³u i trzymaj±c siê za praw± pier¶ upad³ na ziemiê. [...] rannego [dwie rany-przestrzeliny w prawej czê¶ci klatki piersiowej] sam zci±gn±³em do rowu...".
Wed³ug relacji Wojtowicza i Nowickiego, Kowalczyk zosta³ jeszcze raz ciê¿ko ranny od³amkiem w brzuch. Prosi³ by go pozostawili w leju i sami siê ratowali, co te¿ uczynili.
W lipcu 1963 r. kontynuowana by³a odbudowa nabrze¿a Bohaterów Westerplatte. W czasie kopania fundamentów pod silos na cement natrafiono na szcz±tki ¿o³nierza polskiego. Mieszkaj±cy na Wybrze¿u obroñcy Westerplatte, zgodni byli co do tego, ¿e by³y to szcz±tki K. Do czasu ostatecznej identyfikacji z³o¿ono je prowizorycznie na Cmentarzu Srebrzysko w Gdañsku. W ksiêdze IX zgonów, rok 1963 pod numerem 10170 znalaz³ siê zapis: "NN - szcz±tki zw³ok znalezionych na Westerplatte przy nabrze¿u 25 VII 1963, a u do³u dopisek o³ówkowy: "kpr. Kowalczyk poleg³y na Westerplatte w 1939 r.". Pochowany w Rejonie IX, taras I - dzieci, II rz±d grób nr 344".
Urna ze szcz±tkami zosta³a z³o¿ona na Cmentarzyku Poleg³ych Obroñców Westerplatte (l wrze¶nia 1992 r.).
Odznaczenia: po¶miertnie - Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1945).