Westerplatte.pl - Wojskowa Składnica Transportowa

Zarêbski Ignacy

1909-1967

urzêdnik cywilny

Urdzony 19 lutego 1909 r. w Grabówkach w województwie krakowskim. 28 czerwca 1923 r. dyrektor siedmioklasowej mêskiej szko³y powszechnej w Wieliczce Józef Wierzbicki, ks. Wojciech Orze³ i gospodarz klasy podpisali zawiadomienie szkolne nastêpuj±cej tre¶ci:

"Zarêbski Ignacy, ur. 19 lutego 1909 r. w Grabówkach w woj. krakowskim, religii katolickiej obrz±dku ³aciñskiego, rozpocz±wszy naukê szkoln± w 1915/1916, otrzyma³ oceny z przedmiotów: religii, jêzyka polskiego, jêzyka niemieckiego, rachunków z geometri±, przyrody, geografii, historii, rysunków, robót, ¶piewu, gier i gimnastyki".

Zosta³ zobowi±zany do uczêszczania na naukê dope³niaj±c±, któr± kontynuowa³ do 1924 r. w Pañstwowym Seminarium Nauczycielskim w Krakowie. W 1924 r. rozpocz±³ praktykê w zawodzie elektromonterskim w Miejskim Zak³adzie Elektrycznym w Wieliczce. Po zakoñczeniu czteroletniej praktyki w tym¿e przedsiêbiorstwie rozpocz±³ pracê jako monter.

29 pa¼dziernika 1930 r. powo³any do wojska i po odbyciu s³u¿by czynnej pozosta³ jako nadterminowy podoficer w Pu³ku Radiotelegraficznym w Wieliczce do pa¼dziernika 1934 r. Komendant WST mjr S. Fabiszewski 16 stycznia 1935 r. w odpowiedzi na jego list (z 7 I 1935 r.) powiadomi³ go o przyjêciu do pracy w WST na trzymiesiêczny okres próbny z zapewnieniem p³acy zgodnie z obowi±zuj±cymi przepisami uposa¿enia funkcjonariuszy pañstwowych, mieszkanie w koszarach dla samotnego. W pi¶mie podano datê zg³oszenia siê do s³u¿by w dniu l lutego 1935 r., z zastrze¿eniem, i¿ o charakterze objêcia posady w WST nie wolno rozg³aszaæ nikomu oraz z uprzedzeniem, i¿ przy wje¼dzie do Gdañska musi siê wykazaæ dowodem osobistym z potwierdzeniem obywatelstwa polskiego. Komisja egzaminacyjna przy Dowódcy Okrêgu Korpusu nr VIII w Toruniu, dnia 19 wrze¶nia 1935 r. wyda³a ¶wiadectwo tre¶ci nastêpuj±cej': "...Pan Zarêbski Ignacy podda³ siê 19 wrze¶nia 1935 r.... egzaminowi na stanowisko III kategorii w pañstwowej s³u¿bie administracyjnej w dziale s³u¿by kancelaryjnej III kat. i z³o¿y³ go z wynikiem bardzo dobrym". S³u¿bê na Westerplatte pe³ni³ w stopniu kaprala rezerwy od 1935 r. jako radiotelegrafista i ³±czno¶ciowiec telefoniczny. W czasie obrony by³ przy radiostacji.

Po kapitulacji wraz z radiotelegrafist± Kazimierzem Rasiñskim byli przes³uchiwani i torturowani przez gestapo, które za wszelk± cenê chcia³o z nich wydusiæ tajemnicê zaszyfrowanych kodów radiostacji. Rasiñski zap³aci³ ¿yciem za milczenie. I. Z. skierowano wraz z pozosta³ymi do Stalagu I A. Nie maj±c pewno¶ci, ¿e gestapo pozostawi go w spokoju, postanowi³ zatrzeæ po sobie ¶lad. Symuluj±c chorobê zosta³ wywieziony a¿ pod granicê holendersk±. Przebywa³ w wielu miejscach odosobnienia, takich jak: Bochold, Krefeid, Koln, Bonn, Dureñ Hammer ko³o Lipska w Dolnej Saksonii, w Hassen Land, pracuj±c w fabrykach, na roli, a ostatnio w kopalni miedzi niedaleko Kessel. Po wkroczeniu Amerykanów przebywa³ na terenie Niemiec w obozie wojskowym przez dwa lata. W strefie okupacji angielskiej pracowa³ przez dalsze dwa lata jako biuralista techniczny. Do Ameryki przedosta³ siê dziêki pomocy Czerwonego Krzy¿a w listopadzie 1949 r. Krótko przebywa³ w Nowym Jorku, potem wyjecha³ do Texasu, ostatecznie trafi³ do San Antonio. Przez jeden rok uczy³ siê jêzyka angielskiego. Po opanowaniu podstawowych zasad zapisa³ siê do szko³y technicznej z kierunkiem zawodowym radio, telewizja, elektronika. Wieczorami siedzia³ w szkole, w dzieñ pracowa³. Sukcesem by³o otrzymanie dyplomu technika radiowego.

O¿eni³ siê z Polk± urodzon± w Texasie. Mia³ z ni± syna, któremu nadali imiê Igna¶.

Ciê¿ka choroba przerwa³a jego pracowite ¿ycie 3 grudnia 1967 r. Zmar³ w szpitalu Santa Rosa w San Antonio.