Ziêba Zygmunt
1914-1939, poleg³ 2 wrze¶nia 1939 r.
starszy strzelec
Urodzi³ siê w 1914 r. w Porêbie ¯egoty jako ¶redni z trojga dzieci Ziêbów. Wkrótce wybuch³a wojna, w której brat udzia³ jego ojciec i zgin±³ gdzie¶ w Europie w 1915 r. Dzieciñstwo mia³ wype³nione niedostatkiem. Maj±c 15 lat wst±pi³ do terminu w Chrzanowie. Uczy³ siê stolarki w szkole rzemie¶lniczej. Zdobywa zawód, ale z powodu braku pracy poszerzy³ kr±g ogromnej rzeszy bezrobotnych. Po pewnym czasie znalaz³ zatrudnienie w Krakowie i za pierwsze zarobione pieni±dze kupi³ upragniony rower, by wzi±æ udzia³ w wy¶cigach kolarskich, jakie siê odbywa³y w Chrzanowie i Krakowie, zdobywaj±c miejsce w czo³ówce.
W 1937 r. zosta³ powo³any do s³u¿by wojskowej w 5. Pu³ku Piechoty im. Legionów Pi³sudskiego w Wilnie. 20 pa¼dziernika 1938 r. przyby³ na Westerplatte wraz z oddzia³em sformowanym z ¿o³nierzy I Dywizji Piechoty Legionów z Wilna, 1 kwietnia 1939 r. ¿o³nierze po odbyciu pó³rocznej s³u¿by w WST zostali odes³ani do pu³ków macierzystych, z wyj±tkiem dziesiêciu najlepszych, w¶ród których by³ Z. Z. W pierwszym dniu obrony Westerplatte zosta³ ranny w pobli¿u wartowni nr 1. Znalaz³ siê w¶ród rannych w jadalni koszar, która sta³a siê sal± opatrunkow±. Ciê¿ko rannego po raz drugi ugodzi³ w brzuch od³amek rozrywaj±cego siê szrapnela. Zmar³, mimo wysi³ków lekarza S³abego, z up³ywu krwi. Owiniêtego w ¿o³nierskie prze¶cierad³o u³o¿yli koledzy w leju po wybuchu pocisku artyleryjskiego, niedaleko stanowiska mo¼dzierzy, zasypuj±c dó³ piaskiem. Podczas nastêpnego ostrza³u pocisk trafi³ dok³adnie w miejsce poprzedniego wybuchu, w ten przysypany piaskiem lej. Na oczach przera¿onych kolegów z tumanami piasku, kawa³kami ziemi wylecia³y w powietrze strzêpy bia³ego okrwawionego prze¶cierad³a, opadaj±c na zryty pociskami teren.
Miejscem Jego upamiêtnienia jest Cmentarzyk Poleg³ych Obroñców na Westerplatte.
Odznaczenie: po¶miertnie - Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1945).