Paj±k Leon
1909-1990
porucznik
Urodzony 5 pa¼dziernika 1909 r. we wsi Krasna D±browa w województwie kieleckim. Syn Stanis³awa i Weroniki z Ku³barczyków. Po ukoñczeniu szko³y powszechnej w Krasnej D±browie rozpocz±³ naukê w gimnazjum koedukacyjnym w Kozienicach. Po ukoñczeniu piêciu klas typu humanistycznego w 1926 r. zosta³ uczniem gimnazjum kurii biskupiej w Piñsku.
Po odbyciu s³u¿by wojskowej w 20. Pu³ku Piechoty w Krakowie, do której zosta³ powo³any w 1931 r. - wst±pi³ do Szko³y Podchor±¿ych Piechoty w Ostrów-Komorowie. 15 sierpnia 1934 r. zosta³ promowany na podporucznika s³u¿by sta³ej z przydzia³em do 4. Pu³ku Piechoty Legionów w Kielcach. Pe³ni³ obowi±zki dowódcy plutonu i wyk³ada³ w Szkole Podchor±¿ych Rezerwy przy 2. Dywizji Piechoty (15 X 1934-28 II 1938). Od l marca 1938 r. zosta³ dowódc± kompanii ciê¿kich karabinów maszynowych. 15 marca 1939 r. otrzyma³ stopieñ porucznika i wraz z uformowanym Plutonem Wartowniczym, skierowany do pe³nienia s³u¿by na Westerplatte. W czasie obrony by³ dowódc± placówki "Prom". W pierwszych godzinach walki zosta³ ciê¿ko ranny. Od 8 IX 1939 do 24 I 1940 przebywa³ w szpitalu w Gdañsku. 27 stycznia 1940 r. jako ozdrowieniec skierowany do szpitala obozowego w Stalagu I A w Prusach Wschodnich. Od 20 III 1940 do 5 V 1942 r. przebywa³ w obozie jeñców wojennych w Oflagu XII A w Hadamarze. Od 8 maja 1942 r. a¿ do zakoñczenia wojny w Oflagu VII A w Murnau.
26 lipca 1945 r. wst±pi³ do II Korpusu we W³oszech i pe³ni³ funkcjê dowódcy kompanii: 4 miesi±ce w Grottamarze, 5 miesiêcy w Falkamarze i 3 miesi±ce w Rzymie. Na pocz±tku wrze¶nia 1946 r. przetransportowany do Wielkiej Brytanii zg³osi³ siê na powrót do kraju. W dniu 5 grudnia 1946 r. statek handlowy "Ave Marinê" wp³yn±³ do portu macierzystego do Gdañska i zacumowa³ w kanale portowym vis-a-vis Westerplatte. Po siedmiu latach wojennej tu³aczki na nabrze¿u portowym obok zacumowanego statku dostrzeg³ kordon stra¿y portowej i wagony towarowe. W jednym z nich zosta³ przewieziony do obozu w Narwiku i zamkniêty w baraku. Po rutynowym badaniu dokonanym przez kapitana Wojska Polskiego, nastêpnego dnia z kart± repatriacyjn± i biletem kolejowym uda³ siê do Kielc. 2 stycznia 1947 r. rozpocz±³ pracê w Kieleckich Zak³adach Wyrobów Metalowych. Przepracowa³ w tych zak³adach 25 lat. Rozpoczyna³ od referenta, koñcz±c na stanowisku kierownika dzia³u obs³ugi eksploatacji.
W 1960 r. zapocz±tkowa³ pierwsz± ewidencjê ¿yj±cych westerplatczyków.
Od 1956 r., gdy nast±pi³a w kraju tzw. popa¼dziernikowa odwil¿, w³±czy³ siê w nurt ¿ycia spo³ecznego, pe³ni±c ró¿ne funkcje w Miejskiej i Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Kielcach. Jako radny by³ przewodnicz±cym Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony ¦rodowiska. Od 1957 r. dzia³a³ w organizacji kombatanckiej ZBoWiD, sprawuj±c w niej funkcjê prezesa zarz±du wojewódzkiego w Kielcach i cz³onka Rady Naczelnej w Warszawie. Od 1958 r. cz³onek Prezydium i z-ca przewodnicz±cego Zarz±du Wojewódzkiego Zwi±zku Inwalidów Wojennych w Kielcach. Od 1960 r. z-ca przewodnicz±cego Miejskiego Komitetu Frontu Jedno¶ci Narodu.
Posiada³ rentê inwalidy wojennego. W 1989 r. awansowany do stopnia komandora Marynarki Wojennej.
Zmar³ w drodze do szpitala 26 listopada 1990 r. o godz. 19.30. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Kielcach.
Odznaczenia: Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1957), Odznaka Grunwaldzka (1960), Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Br±zowy Medal "Za zas³ugi dla obronno¶ci kraju" (1969), Krzy¿ Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1971), Medal Zwyciêstwa i Wolno¶ci 1945 (1972), Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974), Srebrny Medal "Za zas³ugi dla obronno¶ci kraju" (1975), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1977), Sztandar Pracy, II klasy (1978), Medal "Za udzia³ w wojnie obronnej 1939" (1981), odznaka honorowa "Za zas³ugi dla Miasta Gdañska" (1984).